“Euskal Errepublika nahi dugu, gizon eta emakumeen arteko berdintasuna bermatuko duena, ingurumena zainduko duena eta ongizatea ziurtatuko duena”
Mitxel Lakuntzak, ELAko idazkari nagusi gisa berriki hautatuak, berretsi egin du urte hauetan jarraitutako ildoa, sindikatuaren XV. Kongresu amaierako hitzaldian, eta datozen urteotarako zenbait jarraibide ere aletu ditu: “ELArentzat, konfrontazio hitzak ez du konnotazio negatiborik; gure hiztegian oso presente dagoen hitza da. Konfrontazioak politizatu egiten du, garenaz eta aurrean dugunaz kontzientzia hartzera garamatza”.
Ildo horretan, Lakuntzak honako hau azpimarratu du; “Euskal Herrian grebak ugaritzeak erakusten du ez dela beste garaiko baliabide bat. Greba oso bizirik dago: behin eta berriz azpimarratu behar dugu grebak ezinbestekoak direla hitzarmen onak lortzeko, prekarietatea mugatu edo amaitzeko”.
Ideia horrekin jarraituz, Lakuntzak, 1.200 pertsona baino gehiagoren aurrean (736 ordezkari eta 500 gonbidatu inguru), adierazi zuen “ELAren aukera estrategikoa sindikatua okerren dauden pertsonen esku jartzea dela; langile askorengana iristen ari gara, baina prekarietateak aurrera jarraitzen du, eta geldiarazten badugu bakarrik egingo du atzera”.
Ildo horretan, nabarmendu du helburu hori lortzeko lantoki bakoitzean botere sindikala eraikitzen jarraitu behar dela. “Zer da sindikalizatzea? Oinarritik boterea eraikitzea, antolatzea, ahulenak indartsu bihurtzea. Eta horretarako hauteskundeak irabazten jarraitu behar dugu, afiliatzen, hitzarmen onak lortzeko antolatzen. Izan ere, gure kartel batek zioen bezala: hitzarmenak ez dira zerutik erortzen”.
Hain zuzen ere, hor kokatu du Lakuntzak sindikatuaren garrantzia: “Kapitalismoak eragiten duen indibidualismoaren aurrean, teknologia berriek eragiten duten isolamenduaren eta inposatu nahi diguten mundu birtualaren aurrean, pertsonen arteko despolitizazioaren eta deskonexioaren aurrean, sindikatuak badu zer eskaini: isolamenduaren aurka bat egitea, mundu birtual horren aurrean benetako emozioak partekatzea, etsipenaren aurka borrokatzea eta amets egitea. Horretarako daukagu sindikatua, amets horiek egia bihurtzeko. ELAn oinak lurrean ditugun ameslariak gara”.
Mitxel Lakuntza ez da gelditu lan esparruan, eta ELAk eragile sozial eta politiko gisa duen zeregina aldarrikatu du: “Gure kezkak eta borrokak ez dira lantokietan amaitzen. Langile klasearen defentsa beste politika publiko batzuekin lotuta dago ezinbestean, hala nola, feminismoarekin edo ekologismoarekin. Batzuetan, akusazio gisa, zera esaten digute: ‘ELA gero eta erakunde politikoagoa da, eta ez hain sindikala '. Bada, ez, ELA gero eta sindikatuagoa da, iritzi eta praxi politikoa duelako”.
Zentzu horretan, Lakuntzak adierazi du “bere burua ezkertiartzat duen alderdi batek ezin dituela gai gatazkatsuak saihestu, eta alternatibak landu behar dituela; azken batean, oposizioa egin behar du. Eta boterera iristen bada, gauzak aldatu, ez utzi dauden bezala. Hori nekez ikusten da gure erakundeetan. Aurrekontuei edo fiskalitateari baino ez zaie erreparatu behar. Guk ez diogu gure autonomiari uko egingo; ezkerreko alderdiek beren zeregina betetzen ez badute, ELAk ez du ontzat emango”.
Hitzaldia bukatu aurretik, ELAko idazkari nagusiak Cadizeko metalgintza sektorean grebalarien borroka gogoratu zuen: “Besarkada solidario bat ELAren partetik. Atzerapausorik ez, lankideek. Jo ta ke, irabazi arte!”
Eta borroka bide horretan, amaitu berri den ELAren 15. Kongresuko apusturik berritzaileenetako bat azpimarratu du Lakuntzak: “Urrats bat egin dugu Kongresu honetan. Errepublika batean bizi nahi dugula esan dugu. Estatu propioa, emakumeen eta gizonen berdintasuna bermatuko duena, herri honen erabateko autogobernua, Euskal Errepublika, ingurumena zainduko duena eta gizartearen gehiengoaren ongizatea bermatuko duena, politika sozialisten bitartez”.