Etengabeko prestakuntzara joan diren 3 eurotik 1 patronala eta UGT eta CCOO sindikatuentzat
2009an ere aurreko urteetan gertaturikoa errepikatu da, hala jasotzen baita ELAk argitaratu berri duen txostenean ("Gizarte-elkarrizketa, eta Hego Euskal Herriko sindikatuen eta patronalen finantzazioa").
Zehazkiago esanda, CCOO eta UGT sindikatuek aurreko urtean jaso zuten diru-kopuru berdina jaso dute 2009an (2.025.000 euro sindikatu bakoitzak). Bestalde, enpresarien elkargoek programak finantzatzeko jaso duten diru-kopurua 3.310.534 eurokoa izan da. Horrela, patronalak, eta CCOO eta UGT sindikatuek berenganatzen dute, Eusko Jaurlaritzaren oniritziaz, Hobetuz-ek etengabeko prestakuntzarako kudeatzen dituen funtsen %33.
|
2007 (Guztira 21.742.535 €) |
2008 (Guztira 22.513.457 €) |
2009 (Guztira 21.262.802 €) |
UGT |
2.251.773 € |
2.025.000 € |
2.025.000 € |
CCOO |
1.695.185 € |
2.025.000 € |
2.025.000 € |
PATRONALA |
3.047.405 € |
3.403.892 € |
3.310.534 € |
GUZTIRA |
6.994.363€ (%32) |
7.453.892€ (%33) |
7.360.534€ (%34) |
Prestakuntza EAEko prestakuntza-zentroen sareak eman beharko luke, eta ez bestelako helburuak dituzten erakundeek.
Eusko Jaurlaritzak, etengabeko prestakuntzarako, Espainiako Gobernuaren diru-funtsak onartu zituenean, eredu espainola ezartzearen baldintzapean, eta Hobetuz-en erabakien aurka; ELAk, LABekin batera, alde egin zuen Hobetuz-tik.
Hobetuz-en oraingo eredua Estatuaren eredutik kopiatu da, eta ezaguna da haren kalitate txarragatik. Hala da, ez ditu betetzen EAEren prestakuntza-arloko beharrizanak. Pribatizazioaren aldeko apustua izan da; herri-funtsak finantza-iturri duten erakundeen mesedetan egindako eragiketa.
Etengabeko prestakuntzan gertatu dena beste hainbatetan ere gertatu da lehenago: herri-erakundeak gizarte-elkarrizketaz baliatzen dira langileen kaltetan doazen politikak ezartzeko. Gizarte-elkarrizketaren ereduak bake soziala dakarrela diote. Izan ere, elkarrizketako partaideek gobernuaren politikak txalotu, eta gobernuak, trukean, diru-funts publikoen kudeaketa eskaintzen die.
Gizarte-elkarrizketaren esparruan taxutzen diren politikak ez dira baliagarriak langile-jendearen arazoak konpontzeko. Eta halaxe gertatzen da etengabeko prestakuntzan. Oraingo krisi ekonomikoak are ageriagoan utzi du gizarte-elkarrizketaren ondoriozko politiken porrota.