Banku-sektore publikoa beharrezkoa eta bideragarria da

Bi arratsalde izan ziren, eta asko eman zuten. Hitzaldiak oso interesgarriak izan ziren.
Lehen egunean Eric Toussaint, Julio Rodriguez eta Adrian Zelaiak gaia ikuspegi globaletik jorratu zuten.
Eric-ek banketxeek 2008ko krisiaren aurretik mundu eta Europa mailan bizi zuten egoera aztertu zuen, baina, batez ere, sistemari irtenbideak eta alternatibak proposatzean zentratu zen, sozializazioaren proposamena azpimarratuz, hau da, kontrol publikopeko zerbitzu publiko bat defendatu zuen.

Juliok 1991tik 2020ra bitartean Espainian banka publikoak izandako ibilbidea aztertu zuen. Argi utzi zuen CaixaBank kreditu-erakundeak Bankia, sektore publikoak kontrolatzen duen bankua, xurgapen bidez bat egiteak Espainian gordailuen banku publikoa praktikan desagertzea ekarri zuela. Banketxe publikorik ez egoteak, zalantzarik gabe, banku-sistemaren izaera oligopolistikoa areagotzen lagunduko duela eta klase popularrak bankutik kanpo uzteko prozesuaren ondorioak areagotuko dituela adierazi zuen.

Adrianek bankuen jabetzari heldu zion herrialde garaikorretan, Errusian, Txinan, Iranen... agerian utzi zuen bankuen jabetza-estrategiak ez direla zalantzan jartzen ari, baizik eta, alderantziz, nabarmen indartzen ari direla herrialde emergegenteetan, banku-sektorearen titulartasun publikoko forma gehienen bideragarritasuna eta eraginkortasuna egiaztatuz.

Bigarren egunean, Arantza Urkaregik, Patxi Zamorak eta Jon Basabek Hego Euskal Herrian izandako bizipenak aztertu zituzten.
Arantzak euskal kutxen, BBKren, Kutxaren eta Vitalen eta Kutxabanken arteko fusio-saiakerei heldu zien, eta banku izatearen eta aurrezki-kutxak banku-fundazio bihurtzearen ondorioak aztertu zituen. Nahiz eta zaila izan, euskal finantza-sistema publiko bat izateko apustua eta borroka egin behar dela argi utzi zuen, beharrezkoa den gehiengotik indar-korrelazioa funtsezkoa dela azpimarratuz.
Patxik CANen desagerpena, Kontuz-en sorrera eta borroka eta bere esperientzia pertsonala izan zituen ardatz. Azterketa leta salaketa lanetik, ustelkeria eta politika ez oso demokratikoetara eta mobilizazio masiboetara. Sektorearen euskal batasuna sahiestea helburu politikoa zutela argi utzi zuen.
Kasu honetan, ustelkeria bere lanetik kaleratze kasuraino iritsi zen, arrazoirik gabe, akusaziorik gabe. Hala ere, bi ideia nabarmendu zituen: gizartearen mobilizazioaren garrantzia eta jendeak bere kasuaren inguruan adieraztako elkartasuna.

Jonek, Kutxabank publikoa plataformako kideak, Kutxabanken kasuaz gain, plataformaren aldarrikapenetan eta lan-ildoetan jarri zuen arreta, batez ere aurrezki kutxetan egon zen kontrol demokratikoa berrezartzean, Kutxabank tokiko garapen sozial eta ekonomikoaren eragile izan dadin.

Jardunaldiak Youtuben daude eskuragarri.