"Kolonbia: Bakea Arriskuan"
Akordioaren azken testua akordio partzial batzuek osatzen dute, baina osotasun bereizezina osatzen dute, eskubideen ikuspegi bera dutelako. Aurrerapen nagusietako bat justizia trantsizionaleko eta leheneratzaileko sistema bat sortzea izan zen. Sistema hori, behar bezala ezarriz gero, onuragarria izan zitekeen biktimentzat, eta gatazka armatuaren gertaera historikoen gaineko zigorgabetasuna saihestu zezakeen. Gainera, eskubideak berrezartzeko oinarriak ezarri zituen, hala nola lekualdatutako nekazariei lurrak itzultzea eta justizia egitea hildako sindikalisten senideei.
Hiru urte geroago, ordea, Akordioaren inplementazioaren eta monitorizazioaren balantze guztiek adierazten dute Kolonbiako bakea arrisku larrian dagoela. Nahiko argia da egungo gobernuak Bake Akordioak eraikitako zimenduak hondatzea bilatzen duela.
Ivan Duque, Kolonbiako presidenteak, bere aliatu kontserbadoreekin batera, gizarteko liderrak, giza eskubideen defendatzaileak eta borrokalari ohiak sarraskitzeko politika ahalbidetzen dute, zigorgabetasun etengabearen erdian. 2016ko urtarrilaren 1etik 2019ko irailaren 8ra bitartean, 777 pertsona hil dituzte Kolonbian, gizarte-liderrak eta giza eskubideen defendatzaileak.
Gobernuak ere gerra deklaratu die lan eskubideei eta eskubide sindikalei, herrialdeko nazioarteko konpromisoen aurkako lan eta pentsio erreformen agenda bat kaleratzean. Bien bitartean, Kolonbiako 15 milioi langilek oinarrizko gizarte-segurantzarako sarbiderik gabe lan egiten dute, eta lanean ari diren pertsonen % 4,6a baino ez dira negoziazio kolektiboaren onuradun.
Nazioarteko Sindikatuen Konfederazioak (CSI), Eskola Nazional Sindikalarekin batera eta sindikatu afiliatuen babesarekin (CUT eta CTC), erakusten dute zifretan eta ebidentzietan oinarrituta bakea erasotzen ari dela. "Kolonbia: bakea arriskuan" txostenak Gobernuaren konpromisoak ez betetzearen atzerapausoak eta arriskuak, giza eskubideen egoera larria, eta mugimendu sindikalarentzako eta nazioarteko komunitatearentzako erronkak erakusten ditu.