Osakidetzak ez du bere langileentzako benetako berdintasun-politiken aldeko apusturik egiten
Osasun Mahai Sektorialean Osakidetzak bere lehen Berdintasun Plana aurkeztu du. ELAk azpimarratu nahi duenez, 10 urte baino gehiago dira berdintasun plan bat izateko legezko betebeharra zuela, eta, beraz, planteamendua atzerapen handiarekin iritsi da, urte asko bete gabe egon ondoren. Hala, eta emakumeen eta gizonen arteko berdintasunaren alde lan egiteko bide baten hasiera positibotzat joz, salatu nahi dugu Osakidetzak ez duela plan hori eraldatzailea eta sakona izatearen aldeko benetako apustua egin, baizik eta bere legezko betebeharra bete nahi duela, gizonen eta emakumeen arteko benetako berdintasuna bermatuko duten giza baliabide, baliabide material eta ekonomiko nahikorik eman gabe, soldata-arrakala% 25 ingurukoa den administrazio batean.
Tamalgarria da, propagandatik haratago eta hamarkada bat baino gehiago itxaron ondoren, benetako berdintasun-politiken alde ez egitea ia% 80an emakumez osatutako plantillarentzat. Hori dela eta, ELAk aurkeztutako plana ez babestea erabaki du.
Bileran, Osakidetzak garapen profesionalerako ezohiko deialdi proposamena ere aurkeztu du. Gogoratu behar da hori izan zela Osakidetzak 2011n bere profesionalen ordainsariei aplikatutako murrizketetako bat. ELAk irabazitako baliabide bat izan zen deialdi hartan aplikatutako murrizketa lehengoratzera behartu zuena, eta 130 milioi euro baino gehiagoko atzerapenak ordaindu behar izan zituen.ELAk salatu duenez, ordutik ez dira indarrean dagoen araudiak jasotzen dituen urteko deialdiak egin, eta horrek soldata-eskala bikoitza eragin du, onartezina. Hala, deialdirik ez dagoenez, profesionalek ez dute ezer kobratzen edo behar baino gutxiago kobratzen dute, horretarako eskubidea izan arren. Bada, gaur egindako bileran, Osakidetzak ezohiko deialdi bat proposatu du, eta horrek ez du inola ere jasotzen egin behar ziren urteko deialdietatik ondorioztatuko liratekeen zenbatekoak ordaintzea, atzerapenak barne. ELAk azpimarratu du horrek murrizketei eustea eta langileen arteko diskriminazioa bermatzea dakarrela, eta, beraz, ez ditugula planteatutako baldintzak onartuko.
Azkenik, ELAk berriz ere salatu du Osakidetzako langileen behin-behinekotasun tasa oso altua dela (% 40 ingurukoa), eta 15.000 langile ingururi eragiten dien egiturazko arazo horrentzako irtenbiderik ez dagoela; izan ere, langile horiek erretiroa hartzera ere iristen dira, eta, urte luzez lan egin ondoren, aldi baterakoak izaten dira.
Gaur egun, aldi baterako kontratuak dituzten milaka langile daude, egiturazko eta ohiko funtzioak betetzen ari diren arren, formalki sortutako lanpostu bati atxikita ez daudenak, baina de facto bai, eta aldi baterako kontratazioaren gehiegizko erabileraren biktima dira. Horri gehitu behar zaio langileen lan-gainkarga sistematikoa, giza baliabideen eskasiagatik, azken urteetako murrizketa-politiken eta osasun publikoan inbertsiorik ez izatearen ondorio zuzena baita. Horren ondorioz, egiturazko 5.000 plaza sortu behar dira, eta, ondoren, kontsolidazioko EPE bat egin behar da, 15.000 plaza ingurukoa. Enplegua finkatu behar da, bai eta osasun-zerbitzu publikoa aurrera ateratzen urteak daramatzatenak ere.
Hori horrela izanik, Osakidetzak enegarrenez berriro proposatu duen 3233 lanpostuko LEPa ez da nahikoa, baja begetatiboak ozta-ozta estaltzen dituelako eta behin-behinekotasunaren arazoa konpontzen ez duelako.